Peki tam tersi bir tablo söz konusu olsa ve kötülemeseler ne olurdu acaba?
Onlar için hayat çok daha zor olurdu!
Bir öğrenci gibi her gün çalışarak ciddi konulara hazırlanmaları gerekirdi.
Türkiye gibi kısır çekişmelerin prim yaptığı bir ülkede kimsenin böyle bir derdi yok.
İşleri çok kolay, yeter ki kötüle; ne söylersen söyle!
AKP’liler CHP’yi yerin dibine sokuyor.
CHP’liler de aynı şekilde karşılık veriyor.
Yerel seçimler yaklaştıkça daha da sertleşiyorlar.
Halkın avaz avaz bağıran siyasetçilerden rahatsız olduğunu araştırmalar da çok açık bir biçimde ortaya koyuyor.
Fakat bu konuda Başbakan Erdoğan’a iltimas geçiyorlar!
İlginç ama gerçek, bundan önceki seçimlerde Tayyip Erdoğan bağırdıkça AKP’nin oyları arttı.
CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’da herhalde “Belki oyumuz artar” diye düşünerek bağırmaya başladı.
Doğum sancı odası gibi bağıran bağırana!
Türkiye’yi kutuplaşmaya, hatta bölünmeye doğru sürükleyen bir tavır içerisindeler.
Kuşkusuz iktidar ve muhalefet kanadında yer alan isimlerin bu davranışı belli bir plana dayanıyor.
Mesela Başbakan Erdoğan Cumhurbaşkanlığı seçimini ilk turda kazanmayı tasarlıyor.
Zira iş ikinci tura kalırsa AKP karşıtları birleşir ve iş zora girer.
Muhalefet partilerinde yer alan isimler Türkiye’de yüzde 25-30 seviyesinde olan kararsız seçmenleri etkilemenin derdinde.
Kimsenin Türkiye’ye düşündüğü falan yok.
Önce ben diyorlar.
Belli ki Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın bu gergin siyaset stratejisi yerel seçimlere kadar sürecek.
Öfkeyle kalkan zararla oturur demişler.
Bence kantarın topuzunu kaçırdığı için siyasetçiler arasında öfkeyle kalkıp zararla oturacak tek kişi var; o da her fırsatta “Çapulcular” gibi sözlerle halkın bir bölümünü aşağılayan ifadeler kullanan Sayın Başbakan’dır.
Bir Başbakan halkı kin ve nefrete sürükleyebilecek konuşmalar yapmamalı.
Herkesi kucaklamalı.
Sayın Erdoğan’ı bu konuda birileri uyarmalı.
Siyasette öfke sanatı miadına dolduracak mı? Bunu seçimlerde göreceğiz.
Sevgiyle kalın…
