İki tane beyinsiz hakkımda ukalalık yaptı, yüzüme söyleyecek cesaretinin olmadığı lafları arkamdan etti diye boşluğa seslenerek karşılığını vermem hemen.
Zamanında değer verdiğimiz şahsiyetlerin değer verilmeyecek şahsiyetlere değer verdiklerini gördüğümde kızıp da yüklenmem kimseye.
Zaman her şeyin ilacıdır desturuyla, biraz da “ Koy ver gitsin” mantığıyla bakarım meselelere.
Nasıla herkes bir yol tutturmuş gidiyor kendisince… Ne damarına basıp da daha da utanmaz hale getireyim adamı.
Nasıl dün her yerine sövenlerin masasında fotoğraf veriyorlarsa bu günde kendilerini zamanında adam yerine koymayanların arkasında dolanıversinler.
Ne olacak ki?
Bu işler karakter meselesi.
Adamın karakteri her şeye müsait, her lafa müsait, her değersizliğe layık…
Dik durmakla yapraklarını dökmeyi aynı şey zannediyorsa, eğilmekle dallarını kestirmeyi aynı görüyorsa ne desen kar etmez.
Kendini dik ağaç görüyordu; Yapraklarını döküverdi …
Eğilmekten bir şey olmaz dedi; Dallarının tamamını budattı…
Şimdi sıra başka işe geldi… Kendisini başka ustanın maharetli ellerine teslim ediyor!
Daha önce tezgâhından geçtiği ustanın…
E senin gibi kereste olursa; adam yine koyar seni tezgâha, başlar rendelemeye…
Ne diyeceksin? Mecbursun soğan cücüğü olacaksın.
“Efendim, usta değişmişmiş”
O değişmedi… Değişmez… Senin karakterin müsait olduğundan yine Topkapı teranelerindesin haberin yok.
Nasılsa oturacaksın ya; O değişti varyasyonuyla poponu dayayacak sıcak minder yapıyorsun kendine.
Çık adam gibi itiraf et…
“Benim varlık sebebim burasıdır, burası yoksa ne beni kimse tanır, ne bana kimse itibar eder, ne büyük büyük adamlarla bir araya gelebilirim, ne de benle kimse muhatap olur” de…
Yok, sen demiyorsan biz de aptal değiliz yani, anlıyoruz…
Karşısına alıp iki laf ediyorlarsa senin için bulunmaz fırsattır…
Nasılsa kimin aday olacağı da önemli değil senin için… Dün peşine takıldığın, banko aday dediğin, dibinden ayrılmadığın adam aday olamadıysa sana ne ki?
Sen hasbel kader edindiğin mini itibarını verdiğin fotoğraflarla da taçlandırmış ve bundan sonraki işlerini kolaylaştırmış durumdasın zaten.
Ya çalıştığın yerde rahat edeceksindir ya da siyasi ikbalinle alakalı “Bakın ben burdayım, beni de görün he, gözden uzak-gönülden ırak olmayım” mesajlarını vermiş olacaksın zaten.
Eee onlarda aptal değil yani…
İlçe yönetiminin en azından yedeklerinde olursun…
O’ da olmazsa mahalle başkanlıklarından birini kapabilirsin ya da bir bilen olarak kendi küçük dünyandaki küçük adamlarla bol bol laf salatası yapıp etrafa hava atabilirsin.
Memleket meselelerine kafa yormak yerine çay içerken fotoğraflar çektirip Facebook hesabında yayınlayıp ne kadar sosyal adam olduğunu bize gösterir sonra da “Sen değiştin abi” deyip bilgelik taslayabilirsin.
“Ben neden değişemiyorum? Memlekette bu kadar hadiseler cereyan ediyor, dur şunları derinlemesine araştırayım, belki bildiklerimden çok önemli nedenler vardır” diyeceğine küçücük beyninle gelişmeye namzet zihinlerin eleştirisini yaparsın.
En rahatı da budur biliyor musun?
Sen hiç değişme… Hiç araştırma… Hep bildiğin doğrularla pazarla kendini ve memleket meseleleri için uykuları kaçanlar için mırıl mırıl yap.
Sen uyurken tüylerini okşayanlara selam olsun…
Zavallı kedicik…
Nankör kedicik…
Sana yem faresi olanlara yok diyeceğim ama senin gibi kedilere yem olmaktansa gider fare tuzağında kanlar içinde can veririm, daha şereflidir.
Senin gibi ti niyetli, içten pazarlıklı, sahte yüzlü, kibirli, ukala tiplerle yola çıkıp kazanmaktansa, o melanet sınırdan kurtulmak için gözümü kırpmadan dalarım mayın tarlasına.
Nerde patlarsa patlasın…
Ne zaman patlarsa patlasın…
Hangi canımı alırsa alsın…
Sonu nasılsa ölüm değil mi?
Seninle yan yana olacağıma şerefimle ölürüm.
Sen kendini bilirsin gafil adam…
Vermeme gerek yok ismini…
Vefadan yoksun, adamlıktan bi haber…
Bir gün başka bir isim öbür gün başka bir isimsin…
Ve en acısı; sen bir hiçsin.
Sözüm kardeşlerden dışarı… Kalleşlerden içeri…
Kalın sağlıcakla.
