Ve her geçen gün artan futboldaki şiddetin önüne bir türlü geçilemiyor.
Bütün fanatikleri karşınıza alıp sabaha kadar konuşsanız da değişen bir şey olmaz.
Can çıkar, huy çıkmaz.
Mutluluk denilince futbolun fanatik taraftarlarının aklına şunlar gelir:
Maç sırasında koro halindeki ‘öyle girsin, böyle girsin’ gibi çok çirkin sözlerle küfürler etmek.
Rakip takımın taraftarlarına sataşmak ve yumruk yumruğa kavga etmek.
Bu ülkenin güzide bir kulübüne ağza alınmayacak sözlerle hakaret etmek, sövüp saymak.
Futboldaki şiddetin pek çok nedeni var ama en önemli neden; cehalet.
Zira bu dünyada her türlü yanlışlığa ve kötülüğe sebep olan tek bir sorun varsa o da cehalettir.
Atatürk’ün de dediği gibi; ‘Cehalet yenilmesi gereken en büyük düşmandır.’
Büyükler, küçüklere kötü örnek oluyorlar.
Yanlarında yer alan büyüklerin ana avrat sövmek, şöyle koruz, böyle koruz, karşımıza çıkmayın lan hey rakip takımın taraftarları sizi kurşun yağmuruna tutarız’ gibi sözlerine tanık olan çocuklar da yarın doğal olarak aynı şekilde davranıyorlar.
Büyüklerin değişme şansı yok, ama çocukları da olumsuz etkiliyorlar.
Futbolda şiddetin önüne geçmek öyle kolay bir iş değil.
Devleti yönetenlerin de ellerinden pek bir şey gelmez.
Tek tek her evin kapısını çalıp büyüklere eğri ile doğruyu anlatsanız da işe yaramaz.
Zira yüzünüze karşı ‘Haklısınız’ derler ama yine bildiklerini okurlar.
Kavgaya karışanlara ağır para ve hapis cezası getirilmesi işe yarayabilir.
Aksi halde dün akşam oynanan derbi maçı sonrasında olduğu gibi benzer olaylarla sık sık karşılaşırız.
Döverek, ya da söverek bir yere varılamaz.
Ama gelin de bunu anlatın!
Mesela şiddete meyilli bir erkek evde karısını dövebiliyor, ama işyerinde patronuna karşı aynı şekilde davranamıyor.
Çünkü davranırsa işsiz kalacağını bildiği için korkuyor.
Korkutmak çözüm değildir ve özellikle çocuklarda travmalara neden olabilir.
Fakat yaşını başını almış, laftan da anlamayan kişilere ne yapılabilir ki?
Bence onlara anladıkları dille yaklaşmak, yani korkutmak lazım!
Aksi halde değişen bir şey olmaz ve ‘Bu devran hep böyle sürüp gitmez ki’ diyenlerde kendi kendilerini kandırmış olur.
Beşiktaş taraftarı olarak dün akşam Galatasay’a yenilmek beni de üzdü.
Fakat yenildik diye sağa sola saldırmadım, kimseye sataşmadım.
Futbolda yenmek de yenilmek de var.
Tuttuğunuz takım kazanınca sevinirsiniz, kaybedince üzülürsünüz bu gayet doğal bir durumdur.
Ama bir takımla ilgili maç öncesi ya da sonrasında küfür ve hakaret içeren sözlerle ileri geri konuşmak gibi davranışlar da sağlıksızlık alametidir.
Üst satırlarda da vurguladığım gibi; gelin de bunu anlatın!
Anlamış numarası yaparlar, ama asla anlamazlar.
Gereksiz şiddet olayları rakip takım taraftarları arasında kin ve nefreti de arttırıyor.
Hele hele futbolun fanatikliği kötüdür ve insanı maganda da yapar.
Futbolun bir diğer zararı da aile içi huzursuzluğa neden olmasıdır.
Televizyon ve kanal kavgaları eşlerin birbirlerinden futbol yüzünden ayrı durmaları, soğumaları ve futbol yüzünden yıkılan nice yuvalar.
Maç sırasında fanatik taraftarların içlerindeki kavga etme hırsı da ortaya çıkıyor.
Nasıl mı?
Birbirlerini bıçaklamalar.
Sadece karşılaştığı kişi farklı takım tuttu diye adam öldürmeler.
Ve küfür edip saldırmak gibi sayısız olaylar.
Şiddet, şiddet, şiddet...
Evet, aslında bu konu ile ilgili yazacak daha çok şey var.
Ama kısa kesip bu kadarla yetineyim.
Belki önümüzdeki günlerde yine aynı konuyla ilgili bir değerlendirme daha yapabilirim.
Şiddetten uzak, sağlıklı ve mutlu günler diliyorum.
Sevgiyle kalın, Gerçek Kocaeli’de kalın!
Bir dip not;
Ben Beşiktaşlı'yım, ama çalışma masamın hemen yanındaki kafeste yer alan muhabbet kuşunun rengi sarı.
Bu yüzden sen Fenerbahçeli misin? Diyenlere de tebessüm ederek karşılık veriyorum.
Renkleri seviyorum ve saygılıyım.
Her şeyin başı saygıdır.
Saygının olmadığı yerde huzur olmaz.
Ama gelin de bunu huzursuzluktan beslenenlere anlatın!
Anlamazlar, anlamış numarası yaparlar!
