Ve insan, zor günde gösterir karakterini.
Bir bireyin ya da topluluğun kendine özgü olan, onu başkalarından ayıran temel belirti ve davranışlarını belirleyen ana özelliktir karakter.
Karakterinizi nerede kaybettiniz? Diyeceğim, ama olmayan şeyde kaybedilmez.
Kapı arkalarında sövüp sayıyorlar, ama iş gerçekleri kaleme alıp gazete sayfalarına taşımaya gelince tam tersi bir tutum sergiliyorlar.
Bu ne ikiyüzlülük böyle!
Gazetecilik, emek, bilgi ve yürek ister.
Yalakalığa gazetecilik de denmez.
Utanmadan sıkılmadan sosyal medyada bile bir partinin borazancılığını da yapabiliyorlar.
Yüzlerine tükürseniz yarabbi şükür diyecekler!
Kalemini kır ama satma be kardeşim.
Bakın etrafınıza pek çok yalaka gazeteci var.
Onlara gazeteci bile denemez.
Gaztenekeci demek daha isabetli bir yaklaşım olur.
İki kelimeyi bile yan yana getiremeyen, cahil-cühala tipler bile ben gazeteciyim havasında etrafta cirit atıyor.
Gazeteci olaylara eleştirel bakan kişidir.
Başka bir tabirle gazeteci dediğin özünde muhaliftir.
İktidara, düzene, baskılara ve özellikle de yolsuzluklara muhaliftir.
Kaleminden de gerçek dışı bilgi akmaz.
Gazetecilik önce ahlak ister.
AKP’l dostlardan gelen bilgiler başta olmak üzere benim kafamda yazdığımda bomba etkisi yaratacak onlarca haber konusu da var.
Ama kahretsin ki yazamam.
Çünkü söz verdim ve yazılmamak kaydıyla da bana anlatıldı.
Yazılmamak kaydıyla gelen bilgi de benimle birlikte mezara kadar gider.
Kimse bunu öğrenemez, yazmadığım gibi de konuşmam.
Aksi davranışlar bizim gazetecilik ahlakımıza terstir.
Batsın sizin gazeteciliğiniz.
İktidar değiştiğinde bir günde doksan derece dönüş yaparsınız.
Gelen ağam, giden paşam" mantığıyla her iki tarafı da idare etmenin yolunu da mutlaka bulursunuz.
Son söz;
Gazeteciysen boyun eğmeyeceksin, boyun eğeceksen gazeteciyim demeyeceksin.
Ve asla yalaka da olmayacaksın.
Sevgiyle kalın, Gerçek Kocaeli’de kalın!
