Bugünkü hayat şartlarıyla kıyaslandığında çok şanslı bir çocuktum.
Annem sağ olsun; cebimde her zaman çokça para olurdu!
Ve bol bol gezerdim!
Her türlü zorluğa karşı güçlü bir direncim de vardı.
10 yaşında sünnet olduktan iki saat sonra pantolonumu giyip arkadaşların yanına futbol oynamaya gitmiştim!
Oysa yaşıtlarım günlerce etek misali uzun elbiselerle pipilerine değmesin diye kumaşın ön kısmını tuta tuta yürürlerdi!
Bütün hayatımı kaleme alsam bu sütunlar yetmez!
Çocukluğu es geçip gençlik dönemime geçeyim!
17-18 yaşlarındayken aralarında bizden büyük abilerimizin de olduğu arkadaş grubuyla sık sık tura çıkardık!
O yaşlarda İstanbul ve Adapazarı’na defalarca gitmişliğimiz vardır.
Trenle tabi!
Delikli gidiş dönüş biletleri alırdık!
Kocaeli’nin pek çok yerine gittik ve benim havasına, suyuna, doğasına aşık olduğum ilçelerden biri de Gölcük’tür.
Hele Değirmendere ve Ereğli..
Yazın akşama kadar sahil kenarında dolaşırım, ya da çay içerek Körfez’i izlerim ve asla sıkılmam.
Gençlik işte 18’li yaşlarda karlı bir havada Değirmendere’de denize girmişliğim de vardır!
.jpg)
Arkadaşın ben yüzerim, sen yüzemezsin, sende o yürek yok şeklindeki sözleri beni kızdırmış ve sahil kenarında sadece donla kalana kadar soyunup kendimi buz gibi suya atmıştım!
Fakat o çok soğuk diye cesaret edemedi, son anda vazgeçmişti!
Herkesin kalın kalın kazaklarla, montlarla bile üşüdüğü bir dönemde denize girmek tam bir delilikti!
Aynı gün akşam saatlerinde de haliyle hastalandım!
Gölcük’te arkadaşlarla Ramazan ayında sigara içtiğimiz için saldırıya uğramışlığımızda vardır.
Nazikçe uyarmaları ve kendi yollarına gitmeleri gerekirken şiddete başvuran 15-20 kişilik bazı kendini bilmezlerin terbiyesizliği Gölcük’e olan sevdamıza gölge düşüremedi.
Daha sonra defalarca da Gölcük'e ayak bastık.
Bugün Gölcük Belediyesi Basın Yayın Müdürlüğü’nden gelen üstteki fotoğraf işte bana bunları hatırlattı.
Ve dahası da var; 17 Ağustos 1999’da meydana gelen korkunç depremle adeta yerle bir olmuştu Gölcük.
Kavaklı Sahili’nin bir bölümü çökerek sulara gömülmüştü.
Büyük acıların yaşandığı Gölcük yeniden ayağa kaldırıldı ve yaralar sarıldı.
Gölcük’ün havasını, suyunu, doğasına sevdiğim kadar insanını da severim.
Pek çok dostum, arkadaşım vardır Gölcük’te.
Ben bu kente, ülkeme aşığım!
Kaçak göçmenlerden rahatsız oluyorsam, ki oluyorum işte bu da aşktandır aşktan!
Aşıksanız, sevdalıysanız kıskanırsınız!
Üzülerek görüyorum; yıllardır devlet kademelerinde yer alanlar bu ülkeyi, bu milleti hiç sevmemişler!
Atatürk ve Cumhuriyet sayesinde o makamlara gelenler; Atatürk alerjisi, Cumhuriyet alerjisi içindeler.
Bunu açık açık dile getirememelerinin nedeni de; milletin tepkisinden çekinmeleridir.
Büyük kurtarıcı, hakkı asla ödenemeyecek lider olan Atatürk’ün de dediği gibi; Cumhuriyet ilelebet payidar kalacaktır. Nokta.
